Terytorium parafii:
część miasta Tarnów z ulicami: Basztowa, Batorego, Pl. Bema (nry 1-3 oraz 6-9), Bernardyńska, Boczna, Bóżnic, Brama Pilzneńska, Brodzinskiego (nry 1-5 oraz 8), Cicha, Dąbrowskiego (nry 1-11), Dębowa, Pl. Pod Dębem, Ducha Świętego, Forteczna, Goldhammera (nry 1-13 oraz 2-8), Goslara, Kapitulna, Katedralna, Pl. Katedralny, Pl. Kazimierza, Klasztorna, Kollataja, Kopernika, Krakowska (nry 2-12 oraz 1-35), Krasińskiego (nry nieparzyste), Kreta, Krótka, Krupnicza (nry 1, 2, 3, 4), Kupiecka, Lwowska (nry 1-37 oraz 2-36), Malczewskiego, Mickiewicza (nry nieparzyste 15-29), Mostowa, Moscickiego (nry 1-17 oraz 2-22), Nowa, Nowy Świat (nry parzyste do nru 22 oraz nieparzyste do nru 23), Ochronek (nry 2, 4, 6, 8), Olejarska, Polna (nry 4, 6, 8, 10), Przesmyk (nry 1-7 oraz 4), Rybna, Pl. Rybny, Rynek, Św.. Anny, Sienna, Pl. Sobieskiego, Al. Solidarności (nry parzyste do 24 oraz nieparzyste do ul. Nowy Świat), Sowińskiego, Starodąbrowska (nry 2, 4, 4a, 4b, 4c, 6, 6a, 6b oraz 3-5), Starowolskiego, Staszica, Szeroka, Szopena, Szpitalna (nry 1, 2, 3, 5, 6, 6A, 7), Taras, Targowa, Wałowa, Waryńskiego, Wąska, Wielkie Schody, Wekslarska, Westwalewicza, Zakątna, Żydowska.
Historia kościoła
Pierwotny kościół parafialny został wzniesiony ok. poł. XIV w., z czasem do korpusu kościoła dobudowywano kaplice boczne. W 1400 r. bp Piotr Wysz podniósł kościół do godności kolegiaty. Po utworzeniu diecezji tarnowskiej w 1786 r. kościół otrzymał tytuł katedry. Gruntowna rozbudowa kościoła katedralnego trwała przez cały niemal XIX w., w duchu historyzmu wg projektu architekta Juliana Zachariewicza. W 1972 r. tarnowska katedra otrzymała od papieża Pawła VI tytuł bazyliki mniejszej. Do wnętrza kościoła wprowadzają trzy monumentalne spiżowe drzwi o bogatej ikonografii, zaprojektowane przez Czesława Dźwigaja oraz trzy gotyckie portale. W dawnej kaplicy Matki Boskiej Szkaplerznej zachowały się fragmenty polichromii z lat 1514-1526 oraz częściowo polichromie wykonane w latach 1957-1958 przez Adama Marczyńskiego, Józefa E. Dutkiewicza, Wacława Taranczewskiego. Wnętrze katedry wypełniają monumentalne pomniki nagrobki z XVI i XVII w. oraz liczne epitafia biskupów i kanoników. Stalle kanonickie, ambona, stacje drogi krzyżowej oraz konfesjonały pochodzą z końca XIX w., wykonane w pracowni Kazimierza Wakulskiego. Ołtarze boczne neobarokowe z ok. 1850 r., wykonane w pracowni Kajetana Damasiewicza. Chrzcielnica i kropielnica z czarnego marmuru z XVII w. Stalle kanonickie z końca XV w., ławki z II poł. XVIII w. W nawie północnej: ołtarz z ok. 1850 r., z neogotyckim tabernakulum wykonanym w 1892 r. wg projektu Juliana Zachariewicza w pracowni „Brix i Anders" w Wiedniu oraz antepedium z II poł. XVIII w., wykonanym we Wrocławiu lub Augsburgu. W nawie południowej ołtarz neorenesansowy z ok. 1900 r. z płaskorzeźbą Chrystusa wg fresku Ostatnia Wieczerza Leonarda da Vinci, wykonany z marmuru kararyjskiego wg projektu Tadeusza Błotnickiego oraz z tabernakulum wykonanym z brązu wg projektu Czesława Dźwigaja przez Stefana Kowalówkę. Drugi ołtarz z brązu wykonany przez wspomnianych artystów w 1987 r., z Pietą z XVII w. Na zewnętrznych ścianach katedry od strony wschodniej znajduje się krucyfiks z 1899 r., wykonany przypuszczalnie wg projektu Antoniego Madeyskiego; tablica brązowa, upamiętniająca 200-lecie Diecezji Tarnowskiej, wykonana w 1986 r. wg projektu Czesława Dźwigaja w pracowni Stefana Kowalówki. Ściana południowa: tablica brązowa wykonana w 1910 r. na pamiątkę 500-lecia fundacji kaplicy Rozesłania Apostołów. Pomnik Ojca św. Jana Pawła II – brązowy, wykonany wg projektu Bronisława Chromego w pracowni Stefana Kowalówki, odsłonięty 29 VI 1981 r.